دو بیت یلدایی . . .

شب یلدایی  . . .

سلام دوستانم عزیزم

صبحتون آبی آسمون ..شکوفه ی سیب  .. آهنگ خوش نوای یه جفت قناری

می خواستم دیشب این پست رو تقدیم دوستان بکنم که بنا بر شرایطی مقدور نشد

ولی همشون همون دیشب گرفته شده

و باید بگم برا بعضی از دوستان رو اینجا نذاشتم ولی برا همشون گرفتم ..چرا که گفتم شاید مایل نباشن

و اینکه تفسیرش رو بنده دارم ..هر شخصی متمایل به خوندن تفسیر دو بیت حافظش بود می تونه بهم بگه و من براش تو بلاگش می ذارم

این دوبیت ها شاید یه هدیه ..یا چیزی مثله این بوده از سمت آبجی ساره

فقط با گذاشتن این دو بیت ها از حافظ می خواستم بگم که به یادتون بودم

و باید بگم برای تک تکتون از خداند گار عالم بهرین بهترین بهترین ها روخواستم .

و اما دوبیتی ها :

فرشید قربانپور _ سه رنگ  :

گرچه بر واعظ شهر این سخن آسان نشود

 تار یاور زد و سالوس مسلمان نشود

رندی آموزو کرم کن که نه چندان هنر است

حیوانی که ننوشد می و انسان نشود 

بابا علی  _ دیوار  : 

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش

گل در اندیشه که چون عشوه کند در کار

دل ربایی همه آن نیست که عاشق بکند

خواجه آن است که باشد غم خدمتکارش

دکتر علی رضا :

دلم رمیده شد و غافلم من درویش

که آن شکار سر گشته را چه آمد پیش

چو بید بر سر ایمان خویش می لرزم

که دل به دست کمان آبرویی است کافر کیش

جهان سومی __  استاد آرش :

با بی غمان مست دل از دست داده ایم

همراز عشق و هم نفس جام باده ایم

بر ما بسی کمان ملامت کشیده اند

تا کار خود از ابروی جانان گشاده ایم 

هفتمین قاب _ داداش فرداد    :

ای پسته ی تو خنده زده بر حدیث قند

مشتاقم از برای خدا یک شکر بخند

خواهی که بر نخیزدت از دیده رود خون

دل در وفای محبت رود کسان مبند

محمد موسویان __ کوریون :

منم شهره ی شهرم به عشق ورزیدن

منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

به می پرستی از آن نقش خود بر آب زدم

که تا خراب ک نقش خود پرستیدن

دیفار __ محسن :

شرابی تلخ می خواهم که مرد افکن بود زورش

مگر یک دم بیاسایم زدنیا شر و شورش

بیاور می که نتوان شد ز مکر آسمان المین

به لعب زهره چنگی و مریخ سلحشورش 

سایه روشن __ داداش بهروز :

دیدار شد میسر و بوس کنار هم

از بخت شکر دارم و از روز  گار هم

زاهد برو که طالع اگر طالع من است

جامم به دست باشد و زلف نگار هم

بیتا جان * : 

نقد ها را بود آیا عیاری می گیرند

تا همه صومعه داران پی کاری گیرند

مصلحت دید من آن است که یاران همه کار

بگذارند و خم طره ی یاری گیرند

اِلی جان *: 

دیدار شد میسر و بوس کنار هم

از بخت شکر دارم و از روز  گار هم

زاهد برو که طالع اگر طالع من است

جامم به دست باشد و زلف نگار هم

آیدا جان * :

دیدم به خواب دوش که ماهی بر آمدی

کز عکس روی او شب هجران سر آمدی

تعبیر رفت یار سفر کرده می رد

ای کاش هر چه زود تر از در درآمدی 

صبا جان * :

لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است

و از پی دیدن او دادن جان کار من است

شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز

هر که دل بردن او دید و در انکار من است

بی جوابی _ ویکی :

در نظر بازی ما بی خبران حیرانند

من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

عاقلان نقطه ی پرگار وجودند ولی 

عشق داند که در این دایره سر گردانند

فریبا جان * :

مژده وصل تو کو کز سر جان بر خیزم

طایر قدسم و از دام جهان بر خیزم

به ولای تو که گر بنده ی خویشم خوانی

از سر خواجگی کون و مکان بر خیزم 

فانی _احسان :

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

ساکنان حرم سر عفاف ملکوت

با من راه نشین باده ی مستانه زدنند

برادر علی مازنی :

در سرای مغان رفته بود آب زده

نشسته پیر و صلایی به شیخ و شاب زده

سبو کشان همه در بند کیش بسته کمر

دلی ز ترک کله چر بر سحاب زده

کشکول _ جناب خورشید :

نه هر که چهره برا فروخت دلبری داند

نه هر که آینه سازد سکندری داند

نه هر کسی که کله کج نهاد و تند نشست

کلاه داری و آیین سروری داند

حرف دل _ داداش  امید :

باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش

بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش

ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال

مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش

همکنون :

رسیده مژده که ایام غم نخواهد ماند

چنان نماند و چنین نیز نخواهد ماند

من ارچه در نظر یار  خاکسار شدم 

رقیب نیز چنن محترم نخواهد ماند 

دختر انتظار جان * :

باغ مرا چه حاجت سرو صنوبر است

شمشاد سایه پرور من از که کمتر است

ای نازنین صنم تو چه مذهب گرفته ای 

کت خون ما حلال تر از شیر مادر است

شعر های عمو مهرداد _ داداش کاوه :

مقام امن و می بیغیش و رفیق شفیق

گرت مدام میسر شود زهی توفیق

جهان و کار جهان جمله هیچ بر هیچ است

هزار با من این نکته کرده م تحقیق

چسبندگی های روح ما __ سعیده جان * :

دیدم به خواب دوش که ماهی بر آمدی

کز عکس روی او شب هجران سر آمدی

تعبیر رفت یار سفر کرده می رد

ای کاش هر چه زود تر از در درآمدی

خاک سرخ __ مهدی جابری :

نه هر که چهره بر افروخت دلبری داند

نه هر که آینه سازد سکندری داند

نه هر کسی که کله کج نهادو تند نشست

کلاه داری و آیین سروری داند

میسی جان *  _ Misspink :

منم شهره ی شهرم به عشق ورزیدن

منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

به می پرستی از آن نقش خود بر آب زدم

که تا خراب ک نقش خود پرستیدن 

از هر دی سخنی __ رضا ساکی :

المنته لله که در میکده باز است

ز آن رو که مرا بر در آوردی نیاز است

خم ها همه در جوش و خروشند ز مستی

و آن می که در آنجاست حقیقت نه مجا است 

قوطی کمپوت __ داداش علی  :

ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش

دلم از عشوه شیرین شکر خای تو خوش

همچو گلبرگ طری هست وجود تو لطیف

همچو سرو چمن خلد سراپای تو خوش 

تحفه __ ارشام :

گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

گفتا به چشم هر چه تو گویی چنان کنند

گفتم خراج مصر طلب می کند لبت

گفتا در این معامله کم تر زیان کنند 

شکسته بال جان * : 

گفم غم تو دارم گفتا غمت سر آید

گفتم که ماه من شو گفتا اگر بر آید

گفتم ز مهر ورزان رسم وفا بیاموز

گفتا ز ماهرویان این کار کمتر آید

قمار باز __ حسین رها :

اگر من از باغ تو یک میوه بچینم چه شود

پیش پایی به چراغ تو ببینم چه شود

یا رب اندر کنف سایه ی آن سرو بلند

گر من سوخته یک دم بنشینم چه شود

ساحل جان * :

گرچه از آتش دل چون خُم می در جوشم

مُهر بر لب زده خون می خورم و خاموشم

قصد جان است طمع در لب جانان کردن

تو مرا بین که در این کار به جان می کوشم

اعترافات یک خوشحال __ فریبا جان * :

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

یا رب این تاثیر دولت در کدامین کوکب است

تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد

هر دلی از حلقه ای در ذکر یا رب یا رب است 

خرمگس خالتور __ پوریا :

می سوزم از فراقت روی از جفا بگردان

هجران بلای ما شد یا رب بلا بگردان

مه جلوه می نماید بر سبز خنگ گردون

تا او به سر در آید بر رخش پا بگردان

نقطه ,ویرگول __ فرهاد :

حافظ خلوت نشین دوش به میخانه شد

از سر پیمان برفت با سر پیمانه شد

شاهد عهد شباب آمده بودش ه خواب

با به پیرانه سر عاشق و دیوانه شد 

یک خطیب بیهوده __ الهام جان * :

منم شهره ی شهرم به عشق ورزیدن

منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

به می پرستی از آن نقش خود بر آب زدم

که تا خراب ک نقش خود پرستیدن

عشق سوزان __ علی :

به کوی میکده یا رب سحر چه مشغله بود

که جوش شاهد و ساقی و شمع و مشعله بود

حدیث عشق از حرف و صوت مستغنیست

به ناله دف و نی در خروش و دلوله بود

سوم شخص مفرد جان *:

گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

گفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غریب

گفتمش مگذر زمانی گفت معذورم بدار

خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب

و در آخر هم این دو بیت رو تقدیم می کنم به همسر عزیزم :

دردم از یار است , در مان نیز هم

دل فدای او شد و جان نیز هم 

این که می گویند آن خوشتر زحسن

یار ما این داردو آن نیز هم

پ ن :

 1*  یا خدا ..طولانی شدن پستم اندازه ی طولانی بودن شب یلدا بود ..

اندازه ی گیسوان ننه سرما ..البت اون موقع که موهاش مشکی بود

اون جوونی هاش 

 2*  هر شخصی احساس می کنه که جاش این جا خالیه متذکر شه ..من در خدمتم ..

یا حسین بن علی __