هی روزگار . . .

یه دو سه روزیه با تموم گرفتاری هام دارم شدیدا به تیم کمک می کنم برا بستن پروژه ها

منو عاطفه و مهدی و رضا 

این دو تا ورجک همش دارن تیکه می ندازن و منت می ذارن

امروز مهدی یه متلک پروند .. منم که یه جورایی توقع نداشتم همچین بهش چش غره رفتم 

کلا حواسم نبود یه دفعه غیرتی شدمو یادم رفته بود که مهدی هم گروهی مه

مهدی بد جور ترسیده بودو یه دفعه رنگ باخت

البته تقصیر خودش بود ..آدم به مخاطبش نگاه می کنه و  بد شوخی می کنه

یه بار قبل ازدواجم یه کار گرفته بودیم با همین تیم

منو عاطفه از هنگ بودنای خودمون هی می خندیدیم این رضا بچه سوسوله ..هی خود خوری کرد خودخوری کرد هیچی نگفت

و بعد یه دفعه تو یه جمع هفت نفری که تو لابی هتل نشسته بودیم به من نگاه کرد گفت : می خوای از خندیدناتون بیان بهمون گیر بدن این منکراتی ها

منم که کلا شوکه شده بودم بهش چیزی نگفتم و عوضش مثه یه خانوم با شخصیت ازش معذرت خواهی کردم ..البته اون هفت نفر هیچکدوم حواسشون به ما نبودو سرشون به کار خودشون گرم بود ..

بعد من که دیدم رضا گیر داد به عاطفه گفتم : عاطفه این رضا همچین چیزی گفتهو ..تو حالشو بگیر ..

از اون دقیقه به بعد رضا هر بار که لبخند می زد یا می خندید عاطفه خیلی جدی  بهش می گفت آقای فلانی نخند ..چرا می خندی ؟ می خوای منکراتی ها بیان جممون کنن

رضا کلا هنگ هنگ شده بود

هه هه هه =)))))))))

چه خاطراتی داشتیم ..یادش به خیر

امروز هم نتونستیم کارو ببندیم و شد برا فردا

انقد خستم که حد نداره

مهیارم داره برا فردا شب میاد ..

حالا یه اپسیلون انرژی هم ندارم حتی باهاش چهار کلوم گپ بزنم

چن روز آفتاب نزده و خروس خون می رم بیرون ..و بوق سگ و بده اذون میام خونه

چرا این همه تلاش می کنم در صورتی که می دونم همه رو باید بذارمو برم ..هنوزم خودم نمی دونم