عجب شانسی . . .

مهیار اومد و خسته تر از من خستگی تو چهرش بی داد می کرد

وقتی احوال پرسی هاش رو با مامانو با رفتو کمکی با هم گپ زدند و نشستند ..

لباساشو که عوض کرد رفت رو تختم نشست

بعد گفت تو که خسته نیستی

من تو رو دربایسی گفتم نه

بعد رو تخت دراز کشیدو دستشو گذاشت زیر سرشو ..

گفت خب پس ..

بعد همین موقع داداشم صدام کرد و برای تایپ کاراش یه راهنمایی خواست من که اجازه گرفتمو گفتم چن دقیقه ..همین الان بر می گردم

خدا وکیلی 7 دقیقه بیشتر نشد

رفتم دیدم خوابیده ..خنده م گرفته بود ..

بیشتری این جوری بود که خیالشون راحت شده ..و شبیه اون دسته از افرادی که با بودن در کنار یه سری از افراد امنیت خاطر می گیرن ..کلا دیگه بی سانسور بگم ..کلی خیالش راحته که ما کنارشیم ( ما استعاره از ساره =)) / واسه همون تخت گرفتن خوابیدن دارن خواب ح بهشتی می بینن 

هیچی دیگه از خدا خواسته الان منم میر م می خوابم

این طوری بهتر شد هم اون استراحت می کنه و هم من

و مهم تر این که دیگه روحیه م بی حال نیست پیشش

ایشون الان خواب عمیق تشریف دارن

خوابای خوب ببینی مهیار جانِ ساره