روزمرگی . . .

همیشه دلم یه شوهر باهوش باتقوا مهربون و با فهمو کمالات می خواسته

که خدا رو شکر مهیار تو همه چی . . .  همه چیز تمومه 

دست گُل مامان بابای مهیار درد نکنه با فرزند صالحی که تحویل جامعه دادن 

خدا بهشون عوض بده

چقد خوبه همسر آدم ..آدمو درک کنه ..

یه جورای تکیه گاه آدم باشه

وقتی مهیار  غروبای پنج شبه  میاد و غروبای جمعه می ره یه دلگرمیه که هیچ وقت تو این بیستو چن سال نداشتم

کلی حرف وکلی راهنمایی ..کلی دلگرمی

البته مهیار معتقده من تموم اینا رو دارم بهش می دم ..دل گرمی ..و من برای اون به همین شکلم

نمی دونم والا

در هفته کلی زنگ می زنه ..و معتقده حتی شنیدن صدای من براش نقطه ی قوته

وقتی آخر هفته ها این مسافت طولانی رو میادو می ره کلی استرس برم می داره برای اینکه به سلامت بیادو به سلامت بر گرده

این شب پنجشنبه که اومده بود و آنن خوابش برده بود کلی اظهار شرمندگی میکرد

که من زرنگی کردمو بهش گفتم ایرادی نداره فقط باید جبرانش کنی

این دفعه ای ازش خواستم که هفته بعد باید شنبه رو پیشم بمونه

یعنی دو روز به این می گن با یه تیر دو نشون زدن

مهیارم با داشتن تموم مشغله هاش  قبول کرده که هفته ی بعد شنبه رو بمونه

دیگه مهیار باشه که یهویی خوابش نبره ..هر چن که من خودم خیلی خیلی بیشتر از اون خوابم می اومد