تریبون آزاد . . .

بچه ها من  تو این پستم یه تریبون آزاد راه انداختم

هر کی هر چی دوس داره و تو دلشه در مورد هر چیزی تو زندگی یا حتی به صورت طنز و یا حتی قلنج و یا حتی شعر یا هر چیزی که تو دلتون قلمبه شده با هر عقیده ای ..

دوس دارم پشت این تریبون آزاد پست من حرفاتون رو بزنید

می خوام بشم کسی که پای دردو دلتون میشینه

و اما  حرف دل خودم :

این روز ها باران می بارد

و باران

قطره هایی در آغوش دانه ها برف
این روز ها شاید با جشن بهمن هم آغوشی دانه های برف و باران را هم بشود جشن گرفت
و ما بچه بودیم و  ما تمام آذین بندی ها متعلق به خوده ما بچه های کلاس بود
وسایل تزئینات را می آوردیم تا جشنی بگیریم برای دهه ی فجر
بادکنک از نگار
آذین بندی ها از من ..از نرگس ..از نجلا
پسر ها هم نترس تر از دختر ها کمکیمان بودن برای بالا رفتن از نردبان
که پونز ها را در دیوار ها فرو کنند تا دیوار ها دردشان بیاد / اما دم بر نزنند / شاید دیوار ها دم نمی زدند برای دل خوشی ما شیطونک ها
تا ما آذین ببندیم و از درد دیوار جشن بگیریم
تمام کلاس را آذین می بستیم
پول می دادیم برای خرید وسایل مختص آش رشته
تا بابای مدرسه برایمان در یکی از روز های دهه ی فجر آش رشته بپزد و ماه بهمن را با خوردن آش جشن بگیرم
نفری یک کاسه ی کوچک / کاسه ای که باید از خانه می آوردیم / همه چیز از خودمان بود ..کاسه ..وسایل آذین بندی / وسایل آش
..چقدر مقدارش کم بود و چقدر می چسبید
و چقدر برایمان کم می ریختند
آش می خوردیم و بهمن را جشن می گرفتیم
و باران می آمد و در آغوش برف بود ..
و همه چیز زیبا بود با تمام کَمیو کاستی هایش
و امروز برف می آید در آغوش باران ..همه چیز هست
باران هست
برف هست
در آغوش همند ..
 رشته آش مامان هست و نه بابای مدرسه
همه چیز زیاد پیدا می شود

ولی جشنی در کار نیست