خدا رو شکر . . .

یکی از دوستان مجازیمونم برگشت و من خوشحالم که حالش خوبه

خدا رو شکر

کناره نوشت :

راستی ممنونم بابت این همه همتتون بابت استقبال از تریبون آزاد

دوستان بیاید قبول کنید که خودمون نمی خوایم که حرف بزنیم و ببینیم دردمون چیه که درمونش کنیم

حالا اگه یه نفر پیدا شه بیاد ور دلتون بشینه کلی هممون اشک تمساح می ریزیم ولی وقتی می گن خلق الله بیاید چهار کلوم بگید چه تونه ..نمی گید

داره کم کم باورم میشه که ما جامعه ی ایرونی هیچیمون نیست و اینا همه اداهه و کلا هیچ مشکلی نداریم و همه حالمون خوبه ..زندگیمون خیلی بر وفق مراده ..

من بلاگم رو در اختیارتون قرار دادم و قسمت نظراتشم باز گذاشتم که بگید هر چی می خواید بگید ..ولی شما ..

واینکه آیا شما فک می کنید برای نشون دادن اعتراض حتما باید شیشه آورد پایین و جایی رو آتیش زد ..

نه

این جوری نیست ..

اگه همه ی ماها ..تو جای که هستیم ..تو هر طبقه ای ..تو هر ار گانی ..

تو هر خونواده ای با هر فرهنگی ..اعتراض کردن رو بلد باشیم می تونیم به چیزی که می خوایم برسیم

من الان سال هاست با اعتراض نوع خودم دارم به 80 درصد خواسته هام می رسم

با این شعار ..:

اون جوری باش که دیگران می خوان ولی به چیزی برس که خودت می خوای 

همه می گن عملی نیست و امکان نداره ...

ولی داره ..

من که نتیجه شو دیدم ...

یادتون هم باشه که شما اهلش نیستید ..شما اهل آزادی رفتار ..آزادی بیان .آزادی فکر نیستید ..

آزادی هم جانبه اونی نیست که شما تو فکرو ذهنتون پرورشش دادید ..اون نیست

من امروز عاشقم . . .

امروز برای اولین بار اولین بار بعد بیستو چن سال عاشقانه زیر بارش برف قدم زدم و از زندگی لذت بردم

این هوای سرد بود که تمومیتم رو به شعف آورده بود

پ ن :

دوستای خوب من ساره ..هنوز شنوای دردو دل ها و فریاد هاتون تو پست تریبون آزاد هست ..

من حالا حالا رو این پستم تاکید می کنم ..

اوکی ؟

خسته ی همتون _ ساره

تریبون آزاد . . .

بچه ها من  تو این پستم یه تریبون آزاد راه انداختم

هر کی هر چی دوس داره و تو دلشه در مورد هر چیزی تو زندگی یا حتی به صورت طنز و یا حتی قلنج و یا حتی شعر یا هر چیزی که تو دلتون قلمبه شده با هر عقیده ای ..

دوس دارم پشت این تریبون آزاد پست من حرفاتون رو بزنید

می خوام بشم کسی که پای دردو دلتون میشینه

و اما  حرف دل خودم :

این روز ها باران می بارد

و باران

قطره هایی در آغوش دانه ها برف
این روز ها شاید با جشن بهمن هم آغوشی دانه های برف و باران را هم بشود جشن گرفت
و ما بچه بودیم و  ما تمام آذین بندی ها متعلق به خوده ما بچه های کلاس بود
وسایل تزئینات را می آوردیم تا جشنی بگیریم برای دهه ی فجر
بادکنک از نگار
آذین بندی ها از من ..از نرگس ..از نجلا
پسر ها هم نترس تر از دختر ها کمکیمان بودن برای بالا رفتن از نردبان
که پونز ها را در دیوار ها فرو کنند تا دیوار ها دردشان بیاد / اما دم بر نزنند / شاید دیوار ها دم نمی زدند برای دل خوشی ما شیطونک ها
تا ما آذین ببندیم و از درد دیوار جشن بگیریم
تمام کلاس را آذین می بستیم
پول می دادیم برای خرید وسایل مختص آش رشته
تا بابای مدرسه برایمان در یکی از روز های دهه ی فجر آش رشته بپزد و ماه بهمن را با خوردن آش جشن بگیرم
نفری یک کاسه ی کوچک / کاسه ای که باید از خانه می آوردیم / همه چیز از خودمان بود ..کاسه ..وسایل آذین بندی / وسایل آش
..چقدر مقدارش کم بود و چقدر می چسبید
و چقدر برایمان کم می ریختند
آش می خوردیم و بهمن را جشن می گرفتیم
و باران می آمد و در آغوش برف بود ..
و همه چیز زیبا بود با تمام کَمیو کاستی هایش
و امروز برف می آید در آغوش باران ..همه چیز هست
باران هست
برف هست
در آغوش همند ..
 رشته آش مامان هست و نه بابای مدرسه
همه چیز زیاد پیدا می شود

ولی جشنی در کار نیست

هیچی ..

خدایا . . .

شنبه جلسه داریم

من خسته شم

خسته شدم از مردم های دورو برم

از کسایی که نمی ذارن من به علایقم دس پیدا کنم

کسایی که نمی ذارن من به اهدافم برسم

از کسایی که چش دیدن موفقیت هام رو ندارن

خدایا یعنی روزی به من به موفقیت می رسم

یعنی روزی میشه که من از ته وجودم بخندم ..و انقد خوشحال باشم که سجده ی شکر به جای بیارم

خدایا حاضرم هزاران بار بابت چیزایی که بهم می دی سجده ی شکر به جای بیارم

خدایا بنده هات چرا این جورین

مگه نه اینه که هممون می ریم تو یه گودال تنگو تاریک

من تموم کسایی که مردنو دیدم ..همه یه جور دفن شدن

کسی متمایز نبود

انگشتری . . .

امروز که سر راه داشتم می اومدم بعد برگشت از اون شهر خراب شده

رفتم یه جایی

اگه گفتین کجا ؟

آها

بعد عمری و بعد بیست چن سال ..که عمرا دنبال این چیزا نبودم / عمرا

سر راهم رفتم یه نفره فروشی

عمرا وقتی از کنار طلا فروشی رد می شدم حتی نگاه هم نمی کردم 

کلا از رنگ زرد طلا بدم می آد / ولی نمی دونم یهویی امروز چشم خورد به یه انگشتری تو یه نقره فروشی ..

آقا رفتم تو ....چشم گرفته بودااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

بعد گذاشتم تو دستم ..دیدم نه خیلی اوکیه و به دستم میاد ..

هوایی شدم .... از اون انگشتر گرونا بود ..هی دل تو دل کردم ..تموم پول تو جیبمو دادم بالای این انگشتر

حالا تنها زرنگی که می تونم به خرج بدم اینکه به مهیاراین جوری بگم ..پولشو ازش بگیرم ..

و بگم این انگشترو شما  باید برام می خریدی ..و درس نیس یه خانوم دس تو جیبش کنهو ..از این حرفای مهندسی

من که خیلی انگشتره رو دوس دارم 

کلا راضیم از خریدش انقد چونه زدم ..تخفیف هم گرفتم تا حلال در بیاد

و این که از خودم متعجبم که چی شد من یهویی به فکر خرید انگشتر افتادمو از این حرفا

حالا باید طی یه عملیات انتحاری پولشو از مهیار بقلُپیم ..هه هه

مهیار اگه پولشو نده می رم از مامان سیما می گیرم

مامان سیما ..مادر جان مهیار می باشد (شوخی کردم دیگه روم نمیشه که از مامان سیما بگیرم پولو ..حالا من یه چیزی گفتم شما چرا باورتون شده !)

امروز سه شنبه س

امروز سه شنبه س

مهیار گیر داده می گه پنج شنبه میام دنبالت می برمت تهرون

می فرماین کاراتو راسو ریس کن باید چهار شنبه غروب که اومدم آماده باشی ها

بعد باز دوباره که می زنگه می گه : کاراتو راسو ریس کردی ؟

حالا اگه خدا بخواد پنج شنبه می خوام برم پیش مامان بابا شوهری

بی صبرانه مامان شوهرم منتظر بنده س که به خدمتم برسه

هه هه شوخی کردم

منتظر من برم که با هم بریم اندازه لباس عروسی بگیریم

مهیار گیر داده می گه یه لباس عروس برا خودت داشته باش

می گم عزیز من ..شفیق من ..همسر من ..آقای من ..نیازی نیستااااااااااااااااا

نیازی نیست کلی پول بالاش بدیم همسر جونی یعنی باید بدی ..

چرا می خوای تو خرج الکی بیفتی ؟! میگه کاریتون نباشه

می گم بابا قراره من بپوشم و ...

می گه یه چیز بگم : می گم بفرمایید 

می خنده و می گه خیلی بحث می کنیی ..من دقیقا پشت تلفن این جوری شدم

گفتم من که بحث نکردم ..من می گم نیازی نیست خیلی سنگین بشه

می گه من دوس دارم یه لباس عروسی برا خودت داشته باشی 

منم که کلا حرف دارم و کلا همیشه حاضر به جوابم ..گفتم خو لباس نامزدیم هست دیگه ..اونم کمی از لباس عروسی نداره (لباس نامزدیم نباتی بود ) یه خورده مکث می کنه چون برا چن ثانیه داشت بای کُت می شد که یه دفعه گفت : هیچ ارتباطی نداره ..پس اگه این طوریه منم لباس نامزدیمو همون عروسی می پوشم ..خوبه ؟

من کلا سکوت بر قرار کردم و دیگه ادامه دادن فایده نداشت

هیچی دیگه ..کلا آقا مهیار پیروزن ..پیروز

من چی بگم ؟ تسلیم (اصلا دلم نمیاد رو حرفش و حرف بزنم )

نمیام

دیگه بلاگت نمیام

همیشه از آدمای متکبر بدم می اومده 

هر کی می خواد باشه باشه

هر سطحی می خواد تو جهان داشته باشه / داشته باشه

کسی که با ساره می حرفه ..یا نشستو برخاست می کنه

یا اینکه ارتباط مجازی داره باید خاکی باشه ..یه خاکیه با شخصیت

یه خاکیه محترم و به عرف

مثه خوده دختر ساره که خاکیه

خوشم نمیاد کسی برام کلاس بذاره ..گفتم که بدونی

اوکی ؟

پ ن :

مخاطب خاصی ندارد

خانه خراب . . .

پرنده ی چشمهایت را رها کن

                               بگذار عشق

                        "خانه خراب "مان کند

اینم عکس گروه و من ...

اینم عکس من و بچه های گروهمون

به ترتیب هر شماره رو با اسمش می گم :

• شماره 1 رو بهش می گن حسین که کلا کارای گرافیکی و معماری ماله اونه که رشته ش مهندسی معماری و کلا تو ظاهر خیلی بچه ی ساکت و مثلا سر به زیر ..ولی از اون آب زیرکاهاست ..صداش هم خوبه و هر آهنگ درخواستی سنتیو رپ. جازو ..هر چی خواستی می خونه / بچه ی استانه خودمونه
• شماره ی 2 که بهش می گن پویان و کلا بلده کار کامپیوتریه ولی خو رشته ش علوم آزمایشگاهیه و تو دانشگاه خودشون کل سایت دانشگاهشون زیر دست اینه /  از اون آدماییه که خیلی کلاس می ذاره و کلا تو ایده دان و طرح دادن از صد صده ولی به عمل که می رسه هیچی ..همش حرف ..کلا ایده های گنده گنده می ده که سخت میشه از پس اون بر اومد ..کلا ایده هاش برا آدم از نظر هزینه ای گرون وای میسته / بچه ی کرمانشاه هم هست
• شماره 3 اسمش رضاست .. دانشجوی مهندسی کامپیوتره ..هم شهریه خودمه ..یه پارچه آقاست . تو مرام و معرفت یکه یکه /نمونه ش سه شب برا کارای ما تا صبح بیداv بود پا به پا ی ما دم بر نزد ../ کلا همه جا از خودش خیلی مایه می ذاره / مدیر اجرایی پورتالو سایتو تموم کارای جانبی ..کلا هر جا هر کاری باشه انجام می ده /به محاسنی هم که گذاشته نگاه نکنید ..اینم از اون سوسولاست / اینو پویان هم دانشگاهین و این زیر گروه پویان تو اون کارای که گفتم پویان انجام می ده تو دانشگاش ...ولی ..عصبانی نمیشه ..نمیشه ولی وقتی عصبانی میشه خیلی باحال میشه /  کار کامپیوتریش حرف نداره ..همیشه هم آن لاین ..کلا می خوای یه چی سرچ کنی هر جای دنیا باشی تو کویر باشی آن لاینه ..این همنیه که عاطفه خیلی سر به سرش می ذاره /  همیشه هم هر جا بخوایم گروهی بریم یا باباش میاد بدرقه یا استقبال ..کلا بیشتر جاها باباشو میاره ..خیلی سوسوله 
• شماره ی 4 سرپرست گروهه کلا مدیریت کل گروه ..تو رفتاراش با پسرا مهندسی (خر کردن ) به کار می بره که نگو ..یه پسر سه چهار ماهه داره که اسمش محمد متین
• شماره ی 5 هم یه جورایی سرپرستی گروه خانوما رو به عهده داره / رشته ش جامعه شناسی ...فقط تو همون سفر 18 روزه سرپرست بود  ..
• شماره ی 6 کیه ؟ بله عرضم به حضور انورتون که معرف حضورتون هستم ..بنده این جانب سارا آریا منش
• شماره 7 حاتمه س ..سنش کمه و دانشجوی حقوق ..نوشته های طنزش حرف ندارن ..کارای کارکاتوریشم عالیه ...سر دبیر نشریه ی دانشگاهشونو با رضا و پویان هم هم دانشگاهیه 
• و شماره ی 8 هم عاطفه س ..از اون دختر غداس ..وقتی هم از یه چیزی ناراحت شه عینهو لبو سرخ میشه و اشکش در میاد / رشته شم مهندسی آی تی 

پیش پویان سه نفر نشستن که شماره گذاریشون نکردم چون مشخص نیستن ..همونایی که پرچم دستشونه ..مهرداد (فوق العاده سوسول ) حسن و محمدی ..

محمدی هم از اون بچه پرو هاست ..یه بار خوده من بدجور حالشو گرفتم ..از سلیقه ش ایراد گرفتم و گفتم اصلا این گرافیکی که بکار بردید قابل قبول نیستو از این چیزا ..خیلی ناراحت شده بود

این عکس رو هم برش می دارم ...نهایت خیلی بمونه دو روز گفته باشم 

بعدشم عکسی از خودمون گذاشتم که زیاد مشخص نباشه ..

نیاید نگید چرا این جوریه ..اون جوری هااااااااااااا

اگه هم خیلی زیاد زیاد مایل به دیدن قیافه ی منید ..از نشون دادن عکس الانم معذورم ولی عکس بچه گی هام تو همون صفحه ای که براتون گذاشتم هست

همون بچه هه که انگشت شَستش رو کرده تو دهنش 

اون منم