نمی بخشمت ســـــــــــــاره ../

 خاموش شو، خموش! که در ظلمت
اجساد رفته‌رفته به جان آیند
وندر سکوت ِ مدهش ِ زشت ِ شوم
کم‌کم ز رنج‌ها به زبان آیند.
بگذار تا ز نور ِ سیاه ِ شب
شمشیرهای آخته ندرخشد.
خاموش شو! که در دل ِ خاموشی
آواز ِشان سرور به دل بخشد.
خاموش باش، مرغک ِ دریایی! 

بگذار در سکوت بجنبد مرگ... 

آدم بدی نیستم ... از خودم تعریف نمی کنم ولی خب ...خیلی خیلی از کارایی که موجب این میشه که باعث من بد شناخته شم یا بدتر رو انجام نمی دم  

تموم ۱۷ روز رو با جون دل زحمت کشیدم  

از وجودم مایه گذاشتم ... خدا جون خدا وکیلی خوده تو شاهدمی  

اگه تو شاهد نمیشی آقا علی بن موسی الرضا که بود .. آقا خودش شاهدمه 

طاهره ای که بیستو هشت سالش بود و تموم اعتقاداتم رو زیر سوال می برد ... از نمازی که می خوندم .. از  رفتاری که داشتم  

سر اون مساله که من گفتم من نمازم رو وقتی میرم دانشگاه شکسته می خونم  

اون جا رسما اشکم رو در آوردو منو پیش بقیه خورد کرد  به هر طرقی بهش گفتم بابا از ۵ تا ...همونام که خودت قبولشون داری ( مثلا )علنا پرسیدم در موردش تحقیق کردم به دفتر مرجع مربوطه زنگ زدم  

کتابش رو دیدم  

پیش چشم من گفت تو داری گزاف می گی الان من زنگ می زنم از مامانم می پرسم  

من مامانم قاضی و به این موارد واره ... طاهره چی می گفت ؟؟؟؟؟؟ 

طاهره مگه مامانت از از مرجع و کتابش و قرآنو تفسیرش بالاتر بود  ؟؟؟

یادم نمیره اون شبا رو  

اون شش تا پیش هم به هم بَدو بی راه می گفتن .. دعوا می کردن تو تیپ هم می زدن  

وقتی نظراتم رو می گفتم هیچ توجهی نمی کردن ..منم رو نظرم اصرار نمی کردم ... قربون خدا برم .. خدایا کَرمتو .. عدالتو .. 

خدا اگه تو نباشی اونایی که حقشون خرده میشه یا بهشون توهین میشه یا در موردشون قضاوت میشه حقشون رو باید از کی بگیرن ؟؟ 

اصلا حق بخوره تو سرمون .. اصلا باید بی کی پناه  ببردن  

خدایا اگه یکی مثل تو نبود من با کی حرف می زدم .. من واسه کی ناز می کردمو واسش اشکمامو نشون می دادم ... بی منت .. بی حرف  

یادم نمیره .. تو اون ۱۷ روز سه بار موقع دوش گرفتن تو حموم نیم ساعت تا ۴۵ دقیقه گریه می کردم  

آخر شب می رفتم حمامــــــ..و آبو تا آخر باز می کردمو شروع می کردم به گریه کردن  

جلوی توهیناهو بی احترامی هاهو خورد کردناشون دم می زدم ..  

اون جا مامانم کجا بود ؟ صد ها کیلومتر ازم فاصله داشت  

اون شبی که طاهره باز یه  حرف تحقیر کننده بهم گفت  مطلبی که از تموم اونایی که گفته بود بدتر بود .. چقد شکستم  

و من فقط سکوت می کردم برای اینکه گروه نپاشه .. برای اینکه آبروی ارگانمون نره  

من وحی منزل نیستم ولی به جون عزیز ترین کسام بمیرم اگه بخوام دل کسی رو عمدا بشکونم یا کسیو ناراحت کنم  

هر چن سالی که عمر کنم بابت همه ی سکوت هایی کردم یعنی جایی هس که جبران بشه ؟؟ 

زندگی تو دنیا چقدر سخته .. خدایا خدا وکیلی یعنی من خودم تو اومدن خودم به این دنیا درصدی دخالت داشتم ؟؟ 

اگر دخالت داشتم هیچ وقت خودمو نمی بخشم / هیچ وقت

بعد نوشت : 

دوستان عزیز ساره واقعا متاسفم اگه ناراحت شدید .. من جاییی رو به جز این بلاگ ندارم که حرفام رو بریزم بیرون / منو ببخشید واقعا  

ازتون ممنونم که انقد لطف دارید  

منم خوبم