ساره آریا منش . . .

سخته . . .

خیلی سخته

منظورم امتحان اقتصاد نیست ..هر چن که خوندن اونم سخته

منظورمن یه چیز سخت دیگه س

من ایمان دارم که یه روز با زندگی قهر می کنم

مادرم و پدرم مرا نیز دوست دارند و من نیز آنها را

خواهرش دیشب بهم اس ام اس داد

خب که چی ؟

دیشب رفتیم خانه ی قدیمی مادر بزرگم در ییلاق

من خورت بادنجان درست کردم و مادرم نیز برنج را

مادرم زانو هایش درد می کرد و من ظرف ها را در آن بی امکاناتی شستم

شب خوب / خنک / تاریکی بود که سگه ها به جای پارس زوزه می کردن

من سال هاست که منتظرم

و انتظار من نیز چهار زانو است

روزی خواهم مرد و روی خوشی را نخواهم دید

می دانم

یقین نیز نمی دانم داشته باشم یا نه

چون به وجود خدا ایمان دارم

من یک دخترم نه زن

هنوز یک دخترم

دنیا در ظاهر سرسبز است ولی در باطن بی آبو علف نیز

یکی از همکار های مردم برای من پشت سیم های تلفن از حسادت می گوید

و من نیز برایش از خستگی و از حال به هم خوردن

او حرف هایش را ادامه می دهد با دعوت کردن من به آرامش و بی خیالی

یاد مادر بزرگم می افتم ..اسمش لیلاست

او می گفت به خدا امید داشه باش و بی عار باش

من بی عار / هر چه سعی می کنم ..نمی شود

کسی مرا درک نمی کند

حتی آن مخاطب خاص در دنیای مجازی به من انگ ارتباط های نامشروع می زند / به من

به ساره آریا منش

او حتی جرات ندارد اسمش را بگذارد . . . او نیز یک ترسو بود 

مگر من کمبود دارم که از خود تعریف کنم یا جلب توجه کنم

توی مخاطب خاص یک بی پدر مادر بودی که ترسو هم بودی

تو حتی جرات نداری بزدل نباشی

من یک دخترم که کلی تا به امروز حرف شنیدم و تحمل کردم و تلاش کردم و رنج کشیدم تا شاید روزی برای خودم کسی شوم

حرف های من شوخی نیست ..یک واقعیت محض است که کاربردی شده