هی خدا ...

ساعت 18بود ...6 غروب ..

ساعت 5:30 رسیدم خونه ..تموم لامپ ها خاموش بود و هیچکی خونه نبود

تاریک تاریک

مامان بزرگم تو اتاق من تو یه تاریکیه مطلق دراز کشیده بود ..

لامپ ها رو روشن کردم ..

لامپ اتاق مامان بزرگمم روشن کردم

من و مامان بزرگم تو یه اتاقیم

چایی سازو روشن کردم که برا عصرونه ی مامان بزرگم چایی درس کنم ..

خودم خسته بودم ..ولی مامان بزرگم رو دوس دارم .

چاییو آوردم براش تو اتاق ..مامان بزرگم ام اس داره ..

رو تختم دراز کشیدمو ..یه نفسه عمیق کشیدمو گفتم : ای خدا ..

مامان بزرگم به زبون محلی گفت جانا ...جانا *(1)

وقتی براش چایی رو بردم ..با دس اشاره به لامپ اتاق نشونه می دادو می گفت ..کیجا به این (سوه چراغ هاکِنه شِِه زندگیجه خِر بَوینی*)(2)

ایشالله دوماد های ری

شه درسخُن هستی ..ایشالله اَتا درسخُن ته گیر بِهه (3 ) *

ایشالله مهنس بُئه (4)*

و اون هی دعا می کرد ..و من دَمرو خوابیده رو تختم دراز کشیده بودمو خسته  خسته نگاش می کردمو ..لبخند می زدم ..

تو رو خدا ببینید دعاهاش چه نازو ساده بودن ...

معنی نوشت :

1) یعنی ای جان ..ای جان ..یا منظور همون جانم به قربانته

2)به این روشنایی چراغ (در واقع روشنایی چراغ نوعی واسطه و تقدس برای اجابت دعا ) بکنه که از زندگیت خیر ببینی

3) خودت درسخونی ان شالله یه شووهر درسخون گیرت بیاد یا مظور همون هم کیش خودت

4) انشالله مهندس باشه