باورم نمیشه که نمی تونم برم . . .

تازه از تهرون اومده بود غروبی

بهش گفتم می خوام برم اعتکاف . . . بازم بهم تشر زد ...که آره این جوری و اون جوری

امسال فک می کردم می تونم بعد از بیستو چن سال معتکف شم

ولی نمی شم

می خواستم برم یکی از دانشگاه های استان برای اعتکاف ولی نمیشه

خیلی ناراحت شدم ..بغض گلومو گرفته بودو اشک تو چشام جمع شده بود

جلو خودمو جلوشون گرفتم که قطره اشکام از چشام نیاد پایین

یه دختر بیستو چن ساله که دارم ارشد می خونم ولی هیچ استقلالی برای خودم ندارم اینجاس که می فهمم واقعا ضعیفه م

من باش که می خواستم برم اعتکاف برا تجدید روحیه تا بعد از بر گشت از اعتکاف با قدرتمندی بیشینم درسامو بخونم ..کارمو بکنم

تا چن ماه یه انرژی مضاعف داشته باشم

دارم اشک می ریزم اینا رو می نویسم

تا صبح فک کنم دیوونه شم برا اینکه نشد برم

ببین چقد بی لیاقتم که قسمتم نشد که برم

احتمالا کلی از شماها  مثه خونواده م  بهم می خندید و پیش خودتون مسخره م می کنید و می گید ببینیید دختره چه خله که لحظه هاش رو برای نرفتن به اعتکاف خراب می که

یا اینکه چقدر بی کاره که می خواد با رفتن به اعتکاف وقتش رو تلف کنه

ولی من نه خلم ..نه بیکارم ..هیچی

من فقط این هفته ها دچار یه تضعیف روحیه ی شدید شدم که فکر می کردم با رفتن به اعتکاف می تونم به حالت اولم بر گردم

حتی خدا هم منو دوس نداره

امروز از خدا پرسیدم خدایا منو دوس داری ؟

خدایا چقدر قبولم داری و تاییدم می کنی ؟

خدا گفت فقط یه ذره

می فهمین بچه ها .. . خدا می گفت فقط یه خورده قبولت دارم

دارم از بغض منفجر میشم

من کجا می تونم با صدای بلند گریه کنم . .

مگه من از این زندگی نکبت چی می خوام ؟

اصلا من با این خونواده یی که دارم حقشونو برم یکی از این دخترای بی اعتقادو فشنال بشم 

امشی چرا هر چیزی منو یاده اون جا میندازه ..خدایا

بعدا نوشت :

دعا کنید من بتونم برم / خواهش می کنم